Czy można pokochać cudze dziecko?Nadia i Anita to skłócone siostry, które jeszcze w dzieciństwie rozdzielił mur wzajemnej niechęci. Są absolutnie różne, ale łączy je pewne wspólne doświadczenie życiowe: ich partnerzy mają dzieci z poprzednich związków. Zbieg okoliczności, a może przeznaczenie, sprawia, że po latach milczenia obie spotykają się na zajęciach grupy wsparcia, to tu kobiety, będące w podobnej sytuacji, mogą porozmawiać o tym, do czego nie wypada głośno się przyznawać: o nienawiści do dziecka "tej pierwszej" i nieradzeniu sobie z rolą macochy.Nadia i Anita stają w obliczu dramatów i trudnych wyborów, muszą zdobyć się na mnóstwo cierpliwości i dobrej woli. Czy potrafią dać sobie nawzajem wsparcie, czy też zadawnione urazy okażą się ważniejsze od siostrzanej więzi?

Autorzy książki rozważają., jak we współczesnym świecie zapewnić równe miejsce osobom z niepełnosprawnością wśród pełnosprawnych, stawiają pytania dotyczące zadań pedagogiki specjalnej: czy głównym terenem jej działań powinny być instytucje specjalne; czy pedagog specjalny, który chce pracować w nurcie ogólnodostępnej edukacji, ma być utożsamiany przede wszystkim z nauczycielem wspierającym; jak i gdzie można wykorzystać jego profesjonalną wiedzę i umiejętności; co należy zmienić w kształceniu pedagogów specjalnych; czy profilaktyka i wspieranie rozwoju osób z niepełnosprawnością to obecnie najważniejsze zadania.Niemal wszystkie przedstawione opracowania nawiązują do aktualnego dorobku w naukach społecznych i tendencji i praktycznym obszarze pedagogiki specjalnej w krajach zachodnich. Ponieważ większość opracowań respektuje wysokie kryteria naukowości i zapotrzebowania praktyczne, można żywić nadzieję, że publikacja ta istotnie przyczyni się do poprawy stanu polskiej pedagogiki specjalneZ recenzji prof. Dr. Hab. Bronisława Urbana

Wdychanie zapachu dziecięcej główki wprost do samego serca. Biegnięcie tak długo, aż w końcu poczujesz, że dobrze ci we własnym ciele. Kiedy dwoje ludzi kocha się na tyle, że mogą wspólnie milczeć. Przyjaciele, przy których można być dziwnym. Zwinięcie się pod mięciutkim kocem we własnym domu. Czytanie na głos komuś, kto słucha. Zasypianie z nogami splecionymi z nogami drugiej osoby. Kiedy jest się tak szczęśliwym, że aż boli. Kiedy twoje ciało wreszcie dorasta. Przyznawanie się do złych rzeczy, które się zrobiło. Mówienie prawdy w klubowych toaletach. Życzliwy słuchacz w ciężkich chwilach.