Wszyscy popełniamy błędy. Oby twoim wrogom zdarzyło się to częściej niż tobie.

Piękny park, trzy stawy, centrum handlowe. Czy tak wygląda miejsce, w którym prowadzi się nielegalne interesy? W którym toczy się gra o wielką kasę, a może i o coś więcej? Na te pytania najlepiej mogą odpowiedzieć Julia Czerny i Lucjan Złocki. A raczej mogliby, bo chwilowo za bardzo są zajęci ratowaniem swojej skóry. I jeszcze paru osób. Czy robią to bez przerwy? Jasne, że nie. Czym zajmują się wtedy, kiedy tego nie robią? Zajrzyjcie do Doliny Trzech Stawów, to się dowiecie. Wizyta będzie jeszcze ciekawsza, niż myślicie, bo spotkacie też Paulinę, Zośkę i Marcina. Nie wspominając o Ramzesie i Ksenonie. I o paru innych osobach, których w normalnym życiu raczej nie chcielibyście poznać.

Praca dr Zofii Fraczek i dr Barbary Lulek zasługuje na uwagę każdego, kto zajmuje się podstawami pedagogiki, a zwłaszcza tą jej subdyscypliną, jaką jest pedagogika rodziny. Książka wpisuje się w wiele kontekstów, przy pomocy których możemy usiłować ją rozpatrywać. Wielość tych kontekstów świadczy sama przez się o wartości publikacji i jej swoistej "wielofunkcyjności". Książka zawiera niezbędne elementy, które układają się w interesującą lekturę i studium. Układ treści podręcznika w szczególny sposób zdaje się wpisywać w bardzo interesujące ujęcie problematyki, które możemy określić jako antropologiczne, czyli antropologiczną pedagogikę rodziny, zwracając się do postaw wychowania, wynikających z lektury sytuacji człowieka i jemu najbliższego środowiska rodzinnego.W tym sensie nade wszystko trzeba podkreślić, że książka jest aktualna i zdaje się odzwierciedlać tendencję współczesnej myśli pedagogicznej (także w Polsce), która uświadamia sobie niemożność prowadzenia nie tylko pracy dydaktycznej i wychowawczej, lecz również budowania refleksji teoretycznej w każdej z dyscyplin i subdyscyplin pedagogicznych bez podłoża antropologicznego. Autorki książki, skupiając się zwłaszcza na fakcie wychowania w rodzinie i jej roli w życiu ludzkim, potrafiły skorzystać z tej interdyscyplinarności i podjęły wytrwałą analizę nie tylko podstawowych aspektów i problemów bezpośrednio związanych z obszarem swoich zainteresowań, lecz również dążyły do odzwierciedlenia tła społecznego i kulturowego swoich poszukiwań.Przedstawienie problemu, konstrukcja opracowania, stałe utrzymywanie się w rytmie dobrej narracji, wieloaspektowe wyczerpanie problematyki pozwalają stwierdzić, że książka stanowi dojrzały owoc poszukiwań Autorek oraz wartościowy wkład do budowania w Polsce współczesnej pedagogiki rodziny.

Giovanna dorasta w szczęśliwej inteligenckiej rodzinie w Neapolu. Dziewczynka coraz bardziej zaczyna się interesować swoim pochodzeniem i dalszą rodziną, z którą rodzice nie utrzymują kontaktu. Do tej pory tylko słyszała o istnieniu siostry ojca, Vittorii. Początkowo niechętni pomysłowi odnowienia kontaktu rodzice ulegają Giovannie i dziewczynka spotyka się z ciotką. Prowadzi to do zaskakujących odkryć. Kiedy w miarę dorastania Giovanna coraz bardziej przypomina zrzędliwą krewną, jak twierdzi jej ojciec, inaczej spogląda na siebie i otaczający ją świat. Poszukiwania nowego oblicza, które zastąpi szczęśliwą dziecięcą buzię, toczą się między dwoma spokrewnionymi biegunami Neapolu, które żywią wobec siebie strach i nienawiść: miastem ze wzgórz, które przybrało maskę wytworności, i tym z dołu, kryjącym się za trywialnością i krzykliwością. Giovanna balansuje między jednym i drugim, upada i się podnosi, zdezorientowana, bo tak na dole, jak i na górze nie znajduje ani odpowiedzi, ani ratunku.